Film is voor mij geen manier om iets uit te leggen, maar om iets aan te voelen. Het begint daar waar woorden tekortschieten. Om te laten zien hoe licht een gezicht raakt, of hoe stilte kan groeien tussen twee mensen. Of het nu documentaire of fictie is, elke film is een spoor. Een afdruk van tijd, iets wat voorbij is maar nog steeds leeft. Tijdens het volgen van dat spoor vertel ik soms iemands verhaal, en soms hoor ik mijn eigen stem terug.